|
|
|
|
|
| Magia
imion |
|
|
| |
| |
|
Imiona |
|
PAWEŁ
- imię
pochodzenia łacińskiego, a wyraz ten znaczył kiedy
- mały. Mężczyzna tak nazwany jest człowiekiem
ambitnym, dobrym, pracowitym. Potrafi szanować to co
zarobi, swój majątek wielce sobie ceni, założoną
rodzinę szanuje. Posiada uzdolnienia do przewodniczenia
w życiu, inicjowania publicznych przedsięwzięć,
kierowania działalnocią społeczną. Jego skłonnoci
do analizowania wszystkiego przydają się, bowiem służą
precyzyjnemu okrelaniu przydziału pracy dla poszczególnych
osób. Paweł jest zawsze zajęty pracą, nauką, bądź
samokształceniem. To dało mu uzdolnienia do
rozszyfrowywania ludzkiej natury. Ma silnie rozbudowane
zmysły dotyku, posiada również rewelacyjną pamięć
geograficzną. Jest wielkim miłonikiem przyrody, lubi
podróże. Nie posiada uzdolnień plastycznych. W
rodzinie jest dobrym człowiekiem, w domu zaradnym.
PIOTR -to
imię jest pochodzenia greckiego od słowa - petra,
znaczy skała, opoka. Upowszechnione zostało przez
chrzecijan jako imię łacińskie. Każdy Piotr jest
człowiekiem dobrym, ambitnym, wrażliwym na ludzkie
sprawy. Ma charakter prostolinijny, jest zawsze chętny
do udzielania pomocy innym, oddaje się działalnoci
charytatywnej. Jest bardzo uzdolniony w kierunku
inicjowania najrozmaitszych akcji, a zwłaszcza
artystycznych, kulturalnych. Posiada wysokie wykształcenie
humanistyczne, jest uzdolniony literacko, ma absolutny słuch.
Jest wybuchowy, nerwowy, chciałby wszystko od razu załatwić.
Często popada w konflikty z otoczeniem, które nie
lubi, by przypominano o jego powinnociach. Kocha młode
niewiasty, nie pieszy się do związku małżeńskiego,
jest dobrym ojcem. Lubi towarzystwo, podróże. Nie
znosi obłudy, kłamstwa, nieróbstwa. Jest patriotą.
PRZEMYSŁAW
- pochodzi
od słowiańskiego. Osoba tak nazwana jest człowiekiem
dobrym, towarzyskim, wielce oddanym domowi i rodzinie.
Lubi towarzystwo, kocha przyjaciółki, szanuje przyjaciół.
Często dźwiga na swojej głowie zbyt wielką
odpowiedzialnoć. Nie zawsze wychodzi z tego zwycięsko.
Jest doć zaradny, lubi udzielać pomocy innym. Chciałby
więcej robić niż starcza mu sił. Posiada recepty na
rozwiązywanie spraw według własnych receptur. A
ponieważ nie zawsze życie daje się dopasować do jego
reguł gry, bywa rozczarowany, zniechęcony. Jest dobrym
obywatelem, kochającym mężem, szanowanym ojcem. Ceni
tradycję. |
|
|
| |
| |
| Zobacz
także |
| |
|
Trzeba
było żyć w dwudziestym wieku, by nam uświadomiono, że miłość, która
przez wieki była natchnieniem artystów i poetów, przedmiotem
westchnień i wspomnień, to tylko działanie odpowiednich hormonów.
Naukowcy odkryli, że gdy człowiek jest zakochany, gdy czuje, że go
porywa, że gotów jest wzbić się w górę, to dlatego, że go zalewa
- niby powódź - substancja chemiczna, zwana fenyloetyloaminą. Dzieje
się tak pod wpływem spojrzenia wybranki, gestu, a nawet wyobrażenia
sobie, że oto stoi przed nami przedmiot westchnień. To ta substancja
może wywołać przyspieszone bicie serca, brak tchu, ściskanie w dołku,
czyli najzupełniej fizyczne objawy zakochania.
więcej
W sytuacji niedopasowania temperamentów
jedna strona ma znaczenie częściej ochotę na seks. Bardzo często kończy
się to naciskaniem, narzekaniem czy sugerowaniem nienormalności czy
oziębłości. Oczywiście, jest to najgorszy sposób postępowania, który
nie może przynieść rezultatów. Jak prawie każdy problem i ten można
rozwiązać, wymagana jest jedna dobra wola obu stron i gotowość do
ustępstw. Przede wszystkim nie wolno zmuszać partnera ani wytykać mu
oziębłości. Jeżeli między wami występuje znaczna różnica
potrzeb seksualnych, to on na pewno już to zauważył i też chciałby
rozwiązać ten problem. Przede wszystkim przyda się szczera rozmowa o
potrzebach seksualnych i poznanie rzeczywistych rozbieżności
temperamentów.
więcej
Chociaż większość z nas nie lubi
samotności, to jednak fakt spędzenia z kimś reszty życia:
każdej wolnej chwili, szukania kompromisów, wspólnego rozwiązywania
problemów, zwierzania się z trosk i radości może wprowadzić nutę
strachu. Przecież nie jest łatwym zadaniem nauczenie się zaufania,
wierności, dzielenia się wszystkim co do tej porty należało tylko i
wyłącznie do nas. Ale większość w końcu trafia strzała Amora.
Zaczynamy kochać kogoś, kto staje się dla nas największym darem od
losu. Czujemy się szczęśliwi, doceniani, otoczeni miłością.
Dostrzegamy, że bycie z kimś może dać ogromną radość i satysfakcję.
I kiedy dochodzi to tematu ślubu - mimo euforii- należy zastanowić
się, czy ta osoba rzeczywiście jest nam przeznaczona. Czy to właśnie
z nią/nim powinniśmy założyć rodzinę i przeżyć resztę swoich
dni.
więcej
|
|
|
|
| |
|
|
|
Polecamy |
|
|
| |
|
|
Forum |
|
|
| |
|
|
Reklama |
|
|
| |
|
|
Zobacz |
|
|
| |
|
|
Zobacz |
|
|
| |
|
|
|
|
