|
|
|
|
|
| Magia
imion |
|
|
| |
| |
|
Imiona |
|
HALINA - imię to zostało utworzone od imienia
Helena, które pochodzi z języka greckiego, a oznacza
blask, jasnoć, pochodnię. Za Halina jest pewna
siebie, stanowcza, zaradna, ale także zmienna, małostkowa,
nerwowa, wrażliwa. Łatwo można ją wyprowadzić z równowagi,
a wtedy może być małostkowa, sarkastyczna, złoliwa.
Lubi dalekie podróże, choć również kocha dom i
rodzinę. Niezbyt łatwo przekonuje się do drugiej
osoby, toteż dopiero w późnym wieku wychodzi za
mąż.
HANNA
- imię żeńskie pochodzenia hebrajskiego, a oznacza
wdzięk i łaskę. Osoba o tym imieniu jest niezwykle
oddana współmałżonkowi, dzieciom i całemu domowi.
Nie przecenia towarzystwa, lecz także nie stroni od
znajomoci. Hanna jest wrażliwa na uroki krajobrazu
dlatego lubi podróże. Pragnie by jej dom sprawiał miłe
i ciepłe wrażenie, również pasjonuje się wystrojem
wnętrz innych. Lubi spokój, zgodę i harmonię we własnym
rodowisku. Jest bardzo umuzykalniona. Potrafi postępować
jak dyplomata, choć zdarza się, że swoim naiwnym
zachowaniem wszystko burzy. Posiada umiejętnoci naladowcze.
HELENA - imię przydające blasku osobie, która je
nosi - wszak o Helenę miała toczyć się wojna trojańska.
Przeto Helena bywa zdecydowana, ma uzdolnienia
kierownicze, nie lubi by jej kto wydawał polecenia
lub rozkazywał. W postępowaniu przede wszystkim jest
sprawiedliwa, szlachetna i prostolinijna. Jest
energiczna, zdecydowana, wrażliwa - niektóre sprawy załatwia
intuicyjnie. Ceni towarzystwo, lubi otaczać się mężczyznami,
choć wierną pozostaje temu, którego wybrała. Niezbyt
skora rodzić dzieci.
HONORATA - imię pochodzenia łacińskiego, od
Honorat, co znaczy czczony, szanowany. Osoba z tym
imieniem wymaga szacunku, ceni cnoty, szanuje dobre
obyczaje. Jest bardzo stała w przekonaniach, pewna
swego ideału, lubi prowadzić dysputy na temat ludzkich
słabostek. Skłonna radzić jak mają postępować, ale
sama rad nigdy nie przyjmuje. Lubi wolnoć myli, słowa
i czynu, dlatego też w obronie tych przywilejów ludzi
często występuje. Jest dobrą mówczynią. Ma
skrupulatny sposób mylenia, dokładny charakter, a
swoje cele realizuje niemal z naukową dokładnocią.
Ceni sielankę rodzinną, kocha dzieci, męża. Nie
uznaje rozwodów.
|
|
|
| |
| |
| Zobacz
także |
| |
|
Trzeba
było żyć w dwudziestym wieku, by nam uświadomiono, że miłość, która
przez wieki była natchnieniem artystów i poetów, przedmiotem
westchnień i wspomnień, to tylko działanie odpowiednich hormonów.
Naukowcy odkryli, że gdy człowiek jest zakochany, gdy czuje, że go
porywa, że gotów jest wzbić się w górę, to dlatego, że go zalewa
- niby powódź - substancja chemiczna, zwana fenyloetyloaminą. Dzieje
się tak pod wpływem spojrzenia wybranki, gestu, a nawet wyobrażenia
sobie, że oto stoi przed nami przedmiot westchnień. To ta substancja
może wywołać przyspieszone bicie serca, brak tchu, ściskanie w dołku,
czyli najzupełniej fizyczne objawy zakochania.
więcej
W sytuacji niedopasowania temperamentów
jedna strona ma znaczenie częściej ochotę na seks. Bardzo często kończy
się to naciskaniem, narzekaniem czy sugerowaniem nienormalności czy
oziębłości. Oczywiście, jest to najgorszy sposób postępowania, który
nie może przynieść rezultatów. Jak prawie każdy problem i ten można
rozwiązać, wymagana jest jedna dobra wola obu stron i gotowość do
ustępstw. Przede wszystkim nie wolno zmuszać partnera ani wytykać mu
oziębłości. Jeżeli między wami występuje znaczna różnica
potrzeb seksualnych, to on na pewno już to zauważył i też chciałby
rozwiązać ten problem. Przede wszystkim przyda się szczera rozmowa o
potrzebach seksualnych i poznanie rzeczywistych rozbieżności
temperamentów.
więcej
Chociaż większość z nas nie lubi
samotności, to jednak fakt spędzenia z kimś reszty życia:
każdej wolnej chwili, szukania kompromisów, wspólnego rozwiązywania
problemów, zwierzania się z trosk i radości może wprowadzić nutę
strachu. Przecież nie jest łatwym zadaniem nauczenie się zaufania,
wierności, dzielenia się wszystkim co do tej porty należało tylko i
wyłącznie do nas. Ale większość w końcu trafia strzała Amora.
Zaczynamy kochać kogoś, kto staje się dla nas największym darem od
losu. Czujemy się szczęśliwi, doceniani, otoczeni miłością.
Dostrzegamy, że bycie z kimś może dać ogromną radość i satysfakcję.
I kiedy dochodzi to tematu ślubu - mimo euforii- należy zastanowić
się, czy ta osoba rzeczywiście jest nam przeznaczona. Czy to właśnie
z nią/nim powinniśmy założyć rodzinę i przeżyć resztę swoich
dni.
więcej
|
|
|
|
| |
|
|
|
Polecamy |
|
|
| |
|
|
Forum |
|
|
| |
|
|
Reklama |
|
|
| |
|
|
Zobacz |
|
|
| |
|
|
Zobacz |
|
|
| |
|
|
|
|
